آسانسور از گذشته تا امروز
از زمان ابتدای تاریخ، بشر به دنبال راهی برای حمل و نقل عمودی کارآمدتر بار و مسافر به سطوح مختلف بود. این وسایل برای حمل کالا به بالا و پایین به عنوان اولین آسانسورها شناخته می شوند و تاریخچه آن از چند صد سال قبل از میلاد مسیح آغاز و اولین آسانسورها بالابر نامیده می شدند و توسط نیروی انسانی و حیوانی یا گاهی اوقات مکانیزم های آب حرکت می کردند.
آسانسورهای مدرن در طول دهه 1800 ساخته شدند و در این آسانسورهای اولیه نیرو به آرامی از بخار به نیروی هیدرولیک تبدیل می گردید، اولین آسانسورهای هیدرولیک با استفاده از فشار آب به عنوان منبع نیرو طراحی شدند، از این آسانسورها جهت انتقال مواد در کارخانه ها، انبارها و معادن و اغلب در کارخانه های اروپایی استفاده می شد.
در سال 1852، الیشا گریوز اوتیس اولین ابزار ایمنی را برای آسانسورها معرفی کرد. اوتیس شرکتی را برای تولید آسانسور تاسیس کرد و در ادامه بر صنعت آسانسور تسلط یافت. امروزه کارخانه آسانسور Otis بزرگترین تولید کننده سیستم های حمل و نقل عمودی در جهان است.
انقلاب در تکنولوژی آسانسور با اختراع هیدرولیک و برق آغاز شد. فن آوری موتور و روش های کنترل به سرعت تکامل یافت و الکتریسیته به سرعت به منبع پذیرفته شده نیرو تبدیل شد و ایمنی و سرعت آسانسورها به طور قابل توجهی افزایش یافت. اولین آسانسور الکتریکی توسط مخترع آلمانی Wener Von Siemens در سال 1880 ساخته شد و در سال 1889، اولین آسانسور الکتریکی موفق تجاری نصب شد.
در سال 1887، آسانسور الکتریکی با درب های اتوماتیک که می تواند چاه آسانسور را ببندد، ثبت اختراع شد و این اختراع آسانسورها را ایمن تر کرد و پس از آن تغییرات زیادی در طراحی و نصب آسانسور با پیشرفت های بزرگ در سیستم های الکترونیکی در طول جنگ جهانی دوم ایجاد شد.
امروزه ساختمان های تجاری مدرن معمولا دارای آسانسورهای متعدد با سیستم کنترل یکپارچه هستند. علاوه بر این، اغلب آسانسورهای مدرن دارای کنترل‌های گروهی ویژه هستند .
امروز آخرین تکنولوژی در حال بحث مربوط به آسانسورهای فضایی است که از همان مفهوم آسانسور کلاسیک استفاده می کنند. این نمونه ها برای انتقال افراد به ایستگاه فضایی استفاده خواهند شد و این مفهوم از نظر تئوری می تواند به طور قابل توجهی هزینه های قرار دادن یک فرد در فضا را کاهش دهد.
